O Halatları Kesmek 2 Yıl Sürdü

Kocaman halatlar vardı, birbirlerine kör düğümlü, taş gibi sert, bilek kalınlığında halatlar.

Tutunca avuçlarımızı yakarlardı, en kirli denizlerin tuzlarıyla yıkanmış, en derinlerdeki dev balıkların testere gibi dişlerine dayanmış, çekince asla kopmayan, kesilmeyen halatlar. 

İki yıla yakın süre tüm gücümüzle direndik o halatlara. 

Bazen gerildiler, aralarında ezilip boğulacak gibi olduk.
Bazen iyice boynumuza dolandılar, acımızdan yemek yiyemedik. 

Çok sevdiğim yazar Nikos Kazancakis, "İnsana biraz delilik gerek, yoksa iplerini kesip özgür kalmaya asla cüret edemez." demiş. Gerçekten de delilikti bizimkisi.

Derken günler birbirlerini kovalayıp önce haftalara, sonra aylara ve en sonunda yıllara vardı. Dün bir de baktık ki o halatların son düğümünü çözmüşüz. Yine el ele, omuz omuza. İmkansız dediğimiz bu yolda belki klişe olacak ama, bolca kan, ter ve gözyaşı tükettik.

Şaşkınlığını atmak uzun sürdü, sonra bunu kutlayalım dedik.

"2 kahve ve 1 limonlu pasta, 2 servisle birlikte lütfen!"

 Artık çözülen bütün düğümler limonlu pasta aromalı bize.

Yine de hayat güzel, belki bu sefer o halatlar bizi daha güzel şeylere bağlar, kim bilir?

Alan Adımız Vardı, Artık Yok

N'aber günlük? Beni soracak olursan iş-güç-hayat derken çorbadan hallice. Uzun zaman olmuş yazmayalı.

 Alan adını yenilemeyince kaptırmışız yaban ellere.
Gundusu.com tarih oldu, blog artık yoluna birgundusu.blogspot.com adresinde devam edecek.

Hayat devam ediyor.